میدونم که تو هم توی قلبت عقده هایی داری
عقده هایی که اومدن از نقطه های تاریک
تو مثل من دلت سوخت از نقره های داغی
که حک کرده اسم مارو نخبه های یاقی
الان دوازده شبه؛ از صبحه پای کاریم
بازم رو به رو شدیم با سفره های خالی
این حرفا شدن فقط مشتی گفته های عادی
تو هم پری از این همه حفره های مادی
خیابونا پر از مشتی کاسب پست
پر از آدمای محتاج کاسه به دست
پر از آدمای خردمند و تحصیل کرده
که زندگی انزوا رو بهش تحمیل کرده
پر از آدمای سخت کوش کارگر
که کاغذ فردای روشن رو پاره کرد
پر از کسی که دنبال پول کلی گشت
آخرم رسید به فروش کلیش
پر از اونا که سال ها خوندن درس های بدن
ناامید گذشتن از مرزهای وطن
پر از بغضی که نترکید و اشک نشد
پر از استعدادهایی که کشف نشد
پر از اون کسایی که از خودی فریب خوردن
بعد یه گوشه تک و تنها و غریب مردن
پر از ... پر از من تو و قصه های درد
بگو تو این لحظه از چی باید استفاده کرد؟
از فریاد! همین که داد میزنم
و میخونمو سکوتم رو دار میزنم
و میمونمو صعودم رو جار میزنم
و بال میزنم به اوج قصه ها می پرم
از این بعد حرف دلم رو فریاد میزنم
و میخونمو سکوتم رو دار میزنم
و میمونمو صعودم رو جار میزنم
و بال میزنم به اوج قصه ها می پرم
پای حرف من بشین بگم چه زجه ها کشیدم
نسل ما چه دیدن؟ قطره اشک ما چکیدن
مردمان بی غم درد ما رو دیدن
بی رحم تر شدن بد به حال میهن
چه باید کرد؟ از کی شکایت کرد؟
از این سرنوشت بد که منو شکارم کرد؟
نه! تقصیر از منه که بهش اجازه دادم
فک میکردم یکی میاد واسه نجات آدم
غافل از اینکه قلب ها پر از ترکشه
که باعث اینه چشم های تو تر بشه
غافل از اینکه هر کسی گرفتار دردشه
امیدوارم هر کی گره داره حل بشه
وقتی می بینی قیمت ها با قدم های هجومی
پیش میرن به سمت رقم‌های نجومی
تو مجبوری که به سقوطت پا بدی
چون که تو هنوزم اسیر حقوق ثابتی
یعنی تنها چیزی که سمت تو سرازیره درده
که تمام وجود تو رو سراسیمه کرده
بهم بگو که تو این مسیرا یه چراقی میتونه
که این راهو روشن کنه؟ پس چه راهی میمونه؟
فقط فریاد! همین که داد میزنم
و میخونمو سکوتم رو دار میزنم
و میمونمو صعودم رو جار میزنم
و بال میزنم به اوج قصه ها می پرم
بیا با من دلو به دریا بزن
حرف دلتو فریاد بزن
تو این تباهی تو این سیاهی
اینه درمان درد
بیا با من دلو به دریا بزن
حرف دلتو فریاد بزن
تو این تباهی تو این سیاهی
اینه درمان درد
فقط فریاد! همین که داد میزنم
و میخونمو سکوتم رو دار میزنم
و میمونمو صعودم رو جار میزنم
و بال میزنم به اوج قصه ها می پرم
از این بعد حرف دلم رو فریاد میزنم
و میخونمو سکوتم رو دار میزنم
و میمونمو صعودم رو جار میزنم
و بال میزنم به اوج قصه ها می پرم
صدامو داری؟ هر لحظه یه شروع تازست
هر شروع یه تولد دوبارست
فریاس!
